به مناسبت موج اخیر اعتراضات در دانشگاهها
دانشگاه سنگر آزادی، برابرى، رفاه و انسانیت است!
پادگان نیست، حوزه نیست، زندان زنان نیست!
١- در سال جاری تحصیلی دانشگاهها مرکز گسترده ترین اعتراضات بر علیه رژیم جمهوری اسلامی بوده است. حکومت مرتجع اسلامى در ادامه سیاست سرکوب وحشیانه خود تعرض گسترده ای را به دانشگاهها آغاز کرد. اما همانطور که در قلمروهاى ديگر موفق نشد در دانشگاهها هم نتوانست به اهداف ارتجاعی خود دست یابد. برعکس، با موج جدید و بیسابقه ای از اعتراضات در دانشگاهها مواجه شد. اعتراضات در دانشگاههای امیر کبیر، تهران، علامه، همدان، اهواز، تبریز، مشهد و اصفهان گوشه هایی از موج اخیر اعتراضات در دانشگاههای ایران است. دامنه این اعتراضات گسترده تر و مضمون این اعتراضات رادیکال تر و سوسیالیستی تر از همیشه بوده است. حضور و نقش دانشجویان کمونیست در این اعتراضات برجسته و انکار ناپذیر است. دانشگاه اکنون یک سنگر مقدم نبرد علیه رژیم اسلامی است. این اعتراضات به نوبه خود نقش بسزایی در تغییر فضای سیاسی جامعه ایفا کرده است.
مردم همواره به اعتراضات در دانشگاه بمٽابه بخشی از اعتراض خود علیه حاکمیت اسلام و استبداد و نابرابری نگریسته اند. رژیم اسلامی که بزور سرنیزه و کشتار و اعدام میکوشد جنبش سرنگونی طلبانه توده های مردم را به شکست بکشاند، در سنگر دانشگاه عملا شکست خورد. این اعتراضات یکبار دیگر نشان داد که سیاست ارعاب پاسخگوی اعتراض نسل جدیدی از مردم نيست. نسلى که در مقیاس میلیونی آزادی و برابری و رفاه و حقوق مدنی و انسانی خود را طلب میکند. این اعتراضات یکبار دیگر نشان داد که جامعه ایران حاکمیت اسلامی را نمیخواهد و علیه آن بپاخاسته و استراتژی سرکوب و ارعاب در برابر جنبش عظیم سرنگونی طلبانه توده های مردم محکوم به شکست است. رژیم اسلامی رفتنى است!
۲- در سالهای اخیر ما شاهد روند گسترش حضور و نفوذ دانشجویان کمونیست و رادیکال در دانشگاهها هستیم. محافل و شبکه های متعدد کمونیستی در دانشگاهها شکل گرفته و در حال گسترش اند. فضای سیاسی دانشگاهها عمدتا تحت تاٽیر عقاید آزادیخواهانه و برابری طلبانه و سوسیالیستی است. کمونیسم در دانشگاه بیانگر خواستها و آرمانهای عمیق توده های طبقه کارگر، زنان برابرى طلب و نسل جوان پيشرو است. شعارهای آزادی، برابری، لغو تبعیض جنسی، آزادی و رهایی زن، آزادی پوشش، لغو آپارتاید جنسی، و سوسیالیسم یا بربریت اکنون به شعارهای ٽابت اعتراضات دانشجویان تبدیل شده است.
تحرک کمونیسم در دانشگاه گوشه ای از تحرک جنبش عظیم کمونیسم کارگری در جامعه است. کمونیسم کارگری بستر اصلی کمونیسم در جامعه و در دانشگاه است. کمونیسم کارگری نماینده آرمانهای انسانی و آزادیخواهانه و برابری طلبانه جامعه است. گسترش نفوذ و قدرت عمل کمونیسم کارگری در دانشگاهها در شرایط حاضر مستلزم هماهنگی و انسجام سیاسی گرایشات و محافل مختلف کمونیسم کارگری است. منافع و مصالح عمومی کل جنبش کمونیسم کارگری مقدم بر هر مصلحت سیاسی دیگری است. هر چند که توازن قوای سیاسی هنوز اجازه ابراز وجود علنی و گسترده مستقل به جریانات کمونیستی در دانشگاه را نمیدهد، اما با تغییر توازن قوای سیاسی بزودی ما شاهد ابراز وجود سازمانی کمونیسم در دانشگاههای کشور خواهیم بود.
۳-همزمان با گسترش اعتراضات در دانشگاهها و حضور چشمگیر دانشجویان کمونیست در اعتراضات اخیر، ما شاهد رو در رویی و تقابل جریان راست و اصلاح طلب دفتر تحکیم وحدت با دانشجویان کمونیست و آزادیخواه و برابری طلب هستیم. این صف بندی نه تصادفی است، نه غیر قابل انتظاربود. محصول حاد شدن و تعمیق "نه" اعتراضی مردم و دانشجویان از یکطرف و از طرف دیگر محصول بی ربط و حاشیه ای شدن جریانات "اصلاح طلب حکومتی" و ملی - اسلامی در جامعه است. جریانات دوم خردادی که در سطح جامعه شکست خورده و بی آبرو شده اند، میکوشند تا در سنگر دانشگاه در زیر سایه پسر عموهای خود مکانی قرنطینه شده برای خود فراهم کنند. این جریانات به هر درجه که به مقابله با کمونیسم و رادیکالیسم در دانشگاه روی آورند، ناچارند به راست خود، به بخشهایی از نیروهای حاکمیت، تکیه کنند. با تشدید قطب بندیهای سیاسی در جامعه این رو در رویی در دانشگاه نیز تشدید خواهد شد. یک وظیفه مهم و یک رکن فعالیت دانشجویان کمونیست و رادیکال خنٽی کردن تشبٽات این جریانات در مراکز دانشگاهی است. این جدالی بر سر افق و چشم انداز حاکم بر سیاست اعتراضی در دانشگاهها است. جدالی میان اردوی آزادی و برابر و رفاه و انسانیت با نیروهای دوم خردادی و ملی – اسلامی است. این جدالی میان اردوی انقلابی سرنگونی طلب و ارودی ارتجاعی "اصلاح طلب" است. توده دانشجو در این جدال با گرایش رادیکال و کمونیستی است. پیشروی کمونیسم در دانشگاه منوط به پیروزی سیاسی در این جدال است.
۴- با شدت گیری و گسترش اعتراضات رادیکال و سوسیالیستی در دانشگاه مساله تشکل توده ای دانشجویان در برابر دانشجویان کمونیست قرار میگیرد. اعتراضات در دانشگاهها نباید محدود به برگزاری تجمعات اعتراضی در ۱۶ آذر و یا مناسبتهای مختلف دیگر باشد. جامعه ای در تلاش و تقلا برای خلاصی از استبداد و اسلام و نابرابری و فقر و حکومت اسلامی است. مساله شکل دادن به تشکل رادیکال و توده ای دانشجویی یک مساله حیاتی پیشاروی گرایش کمونیستی در دانشگاه است. از آنجائیکه توازن قوای کنونی اجازه برپایی یک تشکل علنی و قانونی رادیکال را نمیدهد، از این رو چنین تلاشی فقط میتواند در شکل یک جنبش توده ای در دانشگاهها شکل گرفته و به پیش برده شود.
اين جنبش توده اى از نقطه نظر ما راه اندازی مجامع عمومی دانشجویی است. مجامع عمومی دانشجویان ظرف در برگیرنده توده های دانشجو است. شکل دادن به این مجامع عمومی مستلزم مجوز و اجازه مقامات دانشگاهی و دولتی نیست. به هر بهانه و در هر زمانی میتوان این مجامع را شکل داد. مجمع عمومی دانشجویی شکل طبیعی تشکل پایه دانشجویی در دانشگاه است. به قدرت و اراده عمل مستقیم توده دانشجو متکی است. تشکل آلترناتیو درمقابل دفتر تحکیم وحدت و جریانات دوم خردادی و راست ملی - اسلامی است. سازمانیابی توده دانشجو به گرد مجمع عمومی دانشجویی امری ساده و قابل حصول است. مجامع عمومی را بطور منظم میتوان در هر دانشکده و دانشگاهی شکل داد. این مجامع عمومی را باید هماهنگ و متحد كرد. شورای دانشگاه تشکل منظم و جا افتاده مجامع عمومی در هر دانشگاهی است. خصوصیات سیاسی مجامع عمومی تابعی از توازن قوای سیاسی در جامعه و دانشگاه است. اما هر مجمع عمومی دانشجویی باید ظرف توده دانشجو در مبارزه علیه استبداد و خفقان، نابرابری، جهل و عقب ماندگی مذهبی و برای آزادی و برابری و رفاه و انسانیت باشد.
حزب اتحاد کمونیسم کارگری همه فعالین کمونیسم کارگری در دانشگاهها را به تلاش برای برپایی جنبش مجامع عمومی دانشجویی فرا میخواند.
زنده باد جنبش مجامع عمومی دانشجویی!
حزب اتحاد کمونیسم کارگری
۲٧ نوامبر ۲۰۰۷ – ٦ آذر ۱۳۸۶
* مصوب جلسه کميته مرکزى به اتفاق آرا حاضرين در تاریخ ٢٦ نوامبر. |
